منطق چیست؟ پژوهشی تاریخی در ظهور و افول منطق

...بلکه مساله این است که هر دو گرایش فلسفی (تحلیلی و قاره ای) را بیان تلفیقی یک حقیقت بزرگتر بدانیم-یعنی این حقیقت که انسانها هم دغدغه ی شناخت دارند و هم دغدغه ی حکمت...فلسفه هم نیازمند ویرانگری نقادانه و منطقی است هم نیازمند بازسازی هرمنوتیکی صبورانه. یعنی فلسفه تحلیلی و فلسفه قاره ای دو نیمه ی یک کل فرهنگی بزرگتر هستند, و به حقیقت امور فلسفی نمی توان با صحه گذاشتن بر یک نیمه و رد و انکار نیمه دیگر رسید.بلکه این کار, به تعبیر میل "با افزودن نگاه دیگری به نگاه خود" میسر است. از کتاب فلسفه قاره ای - سایمون کریچلی منطق چیست؟ پژوهشی تاریخی در ظهور و افول منطق...

الان کتاب "ذهن،مغز، علم" جان سرل رو خوندم. کتاب خوبی بود.  تو فصل اولش مساله ذهن-بدن رو مطرح میکنه و این سوال رو میپرسه که آیا ذهن چیزی غیر از فعالیت های نورونی هست؟ به نظر میرسه پدیده های ذهنی مثل ترس و شادی و درد و.. خاصیت هایی دارند بکلی متفاوت با چیزهایی بیولوژیکی یا فیزیکی که میشناسیم. مثلا اجسام فیزیکی امتداد دارند و شکل.اما این حرف رو در مورد پدیده های ذهنی مثل ترس نمیتونیم بزنیم. راه حلی که سرل ارائه میده این هست که کل ویژگی هایی داره که جز فاقد اون هست. مثالی که سرل میزنه مایع و جامد بودن مواد هست که ما وقتی این ها رو میفهمیم که مولکول ها رو  در یک سطح بالاتر مطالعه کنیم نه تک تک اونهارو.  پس میشه گفت همین فعالیت های بیولوژیک اگر به عنوان یک کل منسجم در نظر بگیریم ویژگی داره به نام آگاهی.  اما چیزی که من درست نفهمیدم ادعایی بود که سرل در فصل دوم کتابش در رد هوش مصنوعی کرده بود. اگر ادعای اون در مورد ذهن در فصل اول رو بپذیریم در واقع این رو پذیرفتیم که پدیدهای فیزیکی میتونند طوری کنار هم واقع بشند و چیزی به نام اگاهی رو پدید بیارن. البته به مثابه کل، پس همین پدیده های فیزیکی شر منطق چیست؟ پژوهشی تاریخی در ظهور و افول منطق...

«فتوا دادن، تبلیغ دین کردن، امر به معروف و نهی از منکر و همه ی ای امور دیگر باید در خدمت آن تجربه دینی قرار گیرد، الهیات باید بیان کننده و زنده کننده ی آن تجربه دینی گردد، اگر عده ای در جامعه تصور کنند ایمان نیز یک کالاست که می توان به ضرب تبلیغات مثلا رادیو تلویزیونی آن را به خورد مردم داد، یا یک قانون است که میتوان با قوه ی قهریه آن را اجرا کرد، یا یک دانش است که در کنار دانش های دیگر برای آن نیز باید کتاب نوشت و استاد تربیت کرد، سخت اشتباه می کنند. ایمان آزاد ترین و سرنوشت ساز ترین و با حرمت ترین "انتخاب" یک انسان است.  هر گونه سخن و عمل که این انتخاب آزاد را تباه کند و حرمت آن را بشکند، گرچه به نام دین صورت گیرد، خیانتی است بر ضد ایمان».___ از کتاب «ایمان و آزادی»نوشته محمد مجتهد شبستری منطق چیست؟ پژوهشی تاریخی در ظهور و افول منطق...

«عیسی نمیخواهد کسی را متقاعد کند یا به دیگر سخن او را تسخیر نماید.تنها میگوید و هر کسی را در رد  یا  پذیرش آن آزاد می نهد. اما بعد ها نهاد مذهب چنین کاری نکرد، بلکه کوشید تا حرف خود را تحمیل کند و همواره از آن با اهداف قدرت استفاده نمود. آیا میخواهید نمونه ای از سخنان آزادی بخش عیسی را ذکر کنیم؟از نو به گفتگویش با سامارتین در نزدیکی چاه اشاره مینماییم، عیسی در لحظه ای به او گفت«زمان آن رسیده است که انسان خدا را پرستش کند، نه در معبد اورشلیم یا کوه ها، بلکه در روح و بطور حقیقی»...وانگهی، زمانی که میگوید که بزرگترین عشق آن است که انسان جان خود را برای دوستانش فدا کند، نیز کسی را به انجام این فداکاری مجبور نمی کند. آری، حقیقت از آزادی جدایی ناپذیر است.» این سطور از کتاب سقراط و مسیح من رو به یاد حرف های شبستری انداخت: «انسان متدین یک  مشکل دارد که چون با نهاد  موسسات گوناگون اجتماعی زندگی میکند خدا پرستی او نیز در زندگی اجتماعی تبدیل به نهاد میشود، موسسات و رئیس هاییی پیدا میکند، رسم و رسوم ادابی پیدا میکند. و این خطر بجود می اید که ازادی انسان نفی میشود و ایمان انسان نفی میشدنهاد ها چه منطق چیست؟ پژوهشی تاریخی در ظهور و افول منطق...

کسانی که او {ویتگنشتاین} غیر منطقی شان میداند آنانند که، در مقام دفاع از دین یا حمله به آن، این فرض «مضحک» را دارند که باور های دینی را میتوانیم نفی یا اثبات کنیم، از این راه که آنها را چنان تلقی کنیم که گویی فرضیه های علمی اند.به گفته ویتگنشتاین آنچه در علوم تجربی یا تاریخ شواهد تشکیک ناپذیر محسوب  می شوند در دین کافی نیست. کافی برای چه ؟ پاسخ او تصورش را از حقیقت باور دینی نشان می دهد: «... تشکیک ناپذیری کافی نیست برای اینکه مرا به تغییر کل زندگی ام وادارد». ___از کتاب : لودویگ ویتگنشتان نوشته ویلیام دانالد هادسون منطق چیست؟ پژوهشی تاریخی در ظهور و افول منطق...

من وقتی حالم بد میشه، یا از آدم ها و رفتارشون خسته میشم میرم شعر میخونم، یا خودم رو با کد ها سرگرم میکنم. در واقع به این دوتا پناه میبرم. اولی، یعنی شعر با قوه تخیل میتونه به زندگی رنگ بپاشه و اونرو از اونطور که هست زیبا تر نشون بده، همینطور انسان رو. اما دومی، یعنی فرار کردن از دنیای کثیف ادم ها و پناه بردن به عالم ساختار های منطقی چیزی جالبتر در خودش داره، البته فقط کد نویسی نیست، هر نوع فعالیتی که مارو به یه سطح بالاتر، یعنی تفکر انتزاعی، دنیای کلیت ها و ضرورت ها سوق بده. #راسل زمانی میگفت که در دوران جوانی نوعی گرایش عرفانی نسبت به ریاضیات داشتم، درابتدای جنگ جهانی که یک فاجعه انسانی به حساب می اومد و چیزی جز ملال و دلزدگی دربرنداشت سعی میکردم با عزلت گزینی و تفکر و تامل در مسائل منطقی، از دنیای پر درد و رنج ساخته انسان فاصله بگیرم. یا یه جای دیگه از ادیپ یوکسل میخوندم که میگفت در مدتی که بخاطر فعالیت های سیاسی تو زندان بودم برای تحمل فشار شدید روحی، روی دیوار زندان خودم را مشغول حل مسائل هندسه اقلیدسی میکردم، درگیر شدن با ساختار منطقی و روابط ضروری بین ساختار های انتزاعی شگفت انگی منطق چیست؟ پژوهشی تاریخی در ظهور و افول منطق...

من با اینکه میگفتن زبان یک پدیده اجتماعیه مشکل داشتم. مثلا بنظرم میرسید که  ریاضی دان میتونه یک سیستم صوری تعریف کنه و شروع کنه با نمادها بازی کنه و قضیه استخراج کنه، بدون مشارکت هیچ شخص دیگه ای. ولی الان مساله برام مبهم شده، ویتگنشتاین میگه وقتی من چیزی رو S مینامم، دفعه بعد که میام اون چیزی رو به یاد بیارم. چطور میتونم بفهمم که دارم این واژه درست بکار میبرم؟ خب یک جا دیگه تعریف S رو مینویسم تا اگر فراموش کردم بیادم بیاره، ولی باز اینجا تو تعریف S از Q استفاده کردم. اما ممکنه که همین اتفاق برای Q هم بیوفته، همینکارو میتونم ادامه بدم تا اینکه ذخایر واژگانم تموم شه. اونوقت دیگه راهی برام نمیمونه جز اینکه فرد دیگری باشه که هنگام اشتباه نادرست واژه به من هشدار بده. یعنی تنها معیار برای صحت یک نامگذاری دیگری است. پس وجود زبان فقط با دیگری  و جامعه زبانی ممکنه. با این اوضاع این استدلال حمله ای محسوب میشه برای سولیپسیست. دکارت وقتی  به وجود دیگر اذهان شک میکرد معنی داری زبان رو فرض میگرفت درحالی که این فرض دلالت ضمنی داره به وجود دیگری و جامعه، پس شک کردن بی مورده. به نظر میرسه یه عنصر تجرب منطق چیست؟ پژوهشی تاریخی در ظهور و افول منطق...

آیا NP=P ؟ برای نشون دادن معتبر بودن یک استدلال، مثلا Γ در منطق گزاره ها میتونیم نشون بدیم که این گزاره یک توتولوژیه. برای اینکار اگر عبارت ما دارای n متغیر بود باید 2 به توان n حالت رو چک کنیم ، پس این مساله در زمان چند جمله ای(polynominal) قابل حل نیست این مساله رو با TAUT نشون میدیم، اما اگر در مساله ای حد اقل یک مقدار دهی برای متغیر ها پیدا کنم که Γ در اون حالت درست(T) باشه نشون دهنده اینه که Γ یک تناقض منطقی(contradiction) نیست یا به عبارتی مجموعه Γ سازگارند، این مساله رو با SAT نشون میدیم یعنی حد اقل یک مقداردهی وجود داره که شرایط رو ارضا(satisfy) میکنه. اما ما میتونیم مساله صحت استدلال رو که با TAUT طرح کردیم به فورم SAT درش بیاریم با این حال که اگر بتونیم حد اقل یک مقدار دهی رو برای Γ~ پیدا کنیم که مقدارش درست باشه یعنی Γ~  نمیتونه تناقش باشه، پس در نتیجه Γ یک توتولوژی نیست پس استدلالمون معتبر نیست. در مساله اولی ما مجبور بودیم 2 به توان n حالت رو برای توتولوژی بودن عبارت چک کنیم یعنی یک مرتبه نمایی(ٍExponential)، اما در مساله دومی اگر بتونیم در همون ابتدا یک مقدار دهی درست پید منطق چیست؟ پژوهشی تاریخی در ظهور و افول منطق...

منطق موجهات:  رئالیسم-Realism: ما وقتی از جهان های ممکن در منطق موجهات حرف میزنیم دقیقا به چه چیزی اشاره می کنیم؟ رئالیست ها می گویند جهان های ممکن چیزهایی هستند دقیقا مانند جهان بالفعل ما. انها از اشیا فیزیکی مانند انسان ها میز و ستاره ها( اگر قرار باشد اصلا چنین چیزهایی باشند!) تشکیل شده اند، منتهی در زمان مکان خودشان این اشیا وجود دارند، درست همانطور که من و شما وجود داریم آنها هم وجود دارند منتهی در زمان/مکان متفاوت با جهان ما. اما این سوال پیش می آید، که چه چیز هایی این جهان ها را از همدیگر متمایز میکند؟ چرا نگوییم یک جهان ممکن هم جزئی از جهان ممکن دیگری است؟ پاسخ طبیعی به نظر میرسد این باشد که زمان و مکان و علیت هر جهان کاملا متفاوت، گسسته و منسلخ از زمان و مکان و علیت جهان دیگر است. اما چرا باید این ویژگی ها انها باعث تفاوت جهان ها شوند؟ فرض کنید(که دستاورد های فیزیک جدید درست است) و  بخاطر هندسه فضایی داخل یک سیاهچاله، یک نفر بتواند از طریق کرم چاله به زمان و مکان متفاوتی برود و سپس کرم چاله بسته شود، در اینصورت اینطور فکر نخواهیم کرد که  آن ناحیه از لحاظ علی ایزوله و منسلخ از منطق چیست؟ پژوهشی تاریخی در ظهور و افول منطق...

تاریخ منطق برای کسانی که مایل به درست فکر کردن، یا حداقل معقولانه فکرکردن هستند باید جالب توجه باشد. در این نوشته دو رویکرد مختلف به پژوهش­های عقلی یا شناخت انسانی به طور کلی را شرح خواهیم داد. تأمل در تاریخ منطق مارا به تأمل در این پرسش می کشاند که منظور از درست فکر کردن، یا یک عامل شناختی معقول بودن چیست. آیا این امر مستلزم بحث و جدل با دیگری است؟ یا فکر کردن{به تنهایی} برای خودمان؟ آیا این نوع تفکر مستلزم محاسبات است؟ در نقد عقل محض، ایمانوئل کانت بیان می­کند که از زمان ارسطو تابحال هیچ پیشرفتی در منطق صورت نگرفته است. سپس نتیجه می­گیرد که منطقِ زمان به نقطه کمال خود رسیده است وکاری در این زمینه صورت نخواهد گرفت. دو هزار سال بعد، درقرن نوزدهم و بیستم پیشرفت عجیبی در این زمینه رخ داد. با ریاضی­وار ساختن منطق توسط متفکرانی چون جرج بول، گوتلب فرگه، برتراند راسل، آلفرد تارسکی و کرت گودل معلوم شد که کانت در اشتباه بود. البته در این گفته­اش که هیچ پیشرفتی از ارسطو تا آن زمان{زمان کانت} در منطق رخ نداده نیز اشتباه می­کرد. براساس کتاب تاریخ منطق صوری(1961)، نوشته منطق دان برجسته جی .ام ب منطق چیست؟ پژوهشی تاریخی در ظهور و افول منطق...